کتاب چرخ یوگا

آنچه به طور خلاصه در کتاب چرخ یوگا آمده است

یوگا را می‌توان به سه دوره تقسیم کرد، دوره آغازین (در این دوره یوگا عموماً با عنوان یوگا پاشوپاتا شناخته می‌شد) دوره شیوا بود، امروزه از دوره نخستین هنوز باقی مانده‌ای با عنوان آئین نث در هاتایوگا وجود دارد. دوره میانی، دوره پتانجلی، گراندا و... بود، این دوره منبع اصلی تمرینات متنوع امروزی یوگا است. و در این دوره یوگا پاشوپاتا و ابعاد آن طبقه‌بندی شده و گسترش یافتند. اما دوره پایانی، این دوره زمان حال است، در دوره اولیه و میانی یوگا، برخلاف دوره پایانی، هدف یوگا درک نفس نبود، بلکه هدف آن بهبود زندگی، و کسب کیفیت زندگی بوده‌است.

تمامی نسل اول اساتید یوگا بر یکدیگر تاثیر متقابل داشتند، و با مهارت و علم خود که سایر افراد فاقد آن بودند، یکدیگر را کامل می‌کردند.

برای همه چیز جیره‌ای وجود دارد، یوگا نیز همین‌گونه است، و باید از مقدار کم تا زیاد تمرین شود. سفر بین تولد و مرگ به عنوان زندگی شناخته می‌شود، زندگی بی‌جان و جان‌دار هر دو به علت پنج عنصری که تمام خلقت از آن به وجود آمده، وجود دارند.

پس از مدتی یوگا فراگیر شده و به موضوعی آکادمیک مورد مطالعه در دانشگاه‌ها تبدیل شد. تلاش یوگا این است که ارتباط شما را با آگاهی برقرار کرده و هدف واقعی زندگی شما را شناسایی کند تا بتوانید با آن به کامیابی برسید. یوگا در صورتی ابزار ارزشمندی است که آگاهی وجود داشته‌باشد، اگر آگاهی وجود نداشته‌باشد، فقط موضوع کنجکاوی است و هیچوقت ذاتا تغییر نمی‌کنید.

در ابتدا همه چیز به صورت یکپارچه و تحت عنوان یک اسم وجود داشت، مدیتیشن. سری سوامجی تمرینات پاراتیاهارا و سایر سطوح راجا یوگا را شناسایی کرد، او کتاب مدیتیشن از تانترا را نوشت، ابتدا تفاوت میان تمرین‌ها را مشخص کرد و بعد به چگونگی مفید بودن آن ها برای شرایط ذهنی و حسی پرداخت، او گسترش‌دهنده و محقق یوگا بود.

در غرب و البته امروزه در شرق، مردم در حال رسیدن به نقطه‌ای هستندکه در آن نقطه عملا ارتباطشان را با حالت و تجربیات ذهنی و احساسی خود قطع می‌کنند. آنها تلاش می‌کنند از احساسات عاطفی و ذهنی که در درون خود دارند، اجتناب کرده و به آنها اعتراف نکنند. زمانی که نوبت به یوگا می‌رسد، مدیتیشن کرده و ناگهان احساس آشفتگی می‌کنید، به طوری که انگار چیزی در حال بیرون آمدن است، این یک حالت از ذهن است، مثل زمانی که از نفس کشیدن آگاه می‌شوید و احساس خفگی می‌کنید، زمانی که به طور ناگهانی متوجه می‌شوید که چیزی فراتر از آن چه تا کنون درک کرده اید، است، آشکار می‌شود.

در ارتباط با ذهن، چه‌چیزی واقعی و چه چیزی خیال است؟ اگر در خاطرات گذشته و ترس از آینده زندگی می‌کنید و به زمان حال توجهی ندارید، در این موقعیت هر تجربه ذهنی غیرواقعی است، چون شما را در شرایط فعلی و واقعیت قرار نمی‌دهد، اما اگر از یادگیری گذشته استفاده کنید تا در حال حاضر سرآمد باشید، آن وضعیت خود واقعی شماست و هر آنچه در آن لحظه تجربه می‌کنید واقعی است.

در ده، پانزده یا بیست سال مدیتیشن یا تمرین مانترا، آیا هیچ منافع درونی در زندگی شما حاصل شده‌است؟ آیا قادر به مدیریت بهتر خودتان، پاسخ‌هایتان و عکس‌العملتان هستید؟ مدیتیشن، کمکی به تغییر شما نکرده‌است. شما هنوز همان ترس‌ها، باورها و همان آگاهی از محدودیت‌ها را دارید. مدیتیشن ممکن است برای غلبه بر اضطراب و سطوح استرس به شما کمک کرده‌باشد، اما آیا شما را تغییر داده‌است؟ تمرینات مانترا شما را تغییر داده‌است؟ ممکن است به شما کمک کند تا تمرکز کرده و روی چیزی متمرکز شوید، مدتی از اتلاف ذهن جلوگیری کنید، اما آیا آرامشی که همه به دنبال آن هستند را فراهم کرده‌است؟ نه. اگر چنین بود، عکس‌العمل‌ها، پاسخ‌ها، رفتار، ذهن و بیان، متفاوت می‌بود. چرا این تمرینات نیازهای واقعی زندگی را برآورده نکرده‌اند؟ چون هرگز به آن‌ها اجازه ورود به زندگی خود را ندادید.

ماهیت شما توسط افکار شما شکل می‌گیرد. این افکار هستند که شما باید نظاره و مدیریت کنید، تغییر اول باید در افکار ایجاد شود و باید این تلاش، تلاشی آگاهانه باشد.

تا زمانی که در زندگی خود برای شاد بودن به دلیلی بیرونی وابسته باشید، عدم وجود دلیل شما را ناراحت و نا امید خواهد کرد و همواره بین خوشحالی و ناراحتی در نوسان خواهید بود. حال برای ایجاد سامسکارا، حفظ تعادل بین متضاد‌ها و تبدیل شدن به یوگی، باید بدون دلیل به حالت مثبت درون خود تلنگر بزنید. تغییر از شیوه زندگی آغاز می‌شود نه از تمرین آسانا و مدیتیشن. قوانین مفیدی هستند که شما ممکن است آنها را انجام دهید، اما تحول واقعی زمانی رخ می‌دهد که به سبک زندگی خود نگاه کنید و آن را تنظیم کنید.

تیرگی‌های ذات انسان انواع مختلفی دارند. افرادی هستند که ذهنی مانند پلاستیک دارند؛ می‌توانند سال‌ها در خرد غوطه‌ور باشند، اما زمانی که خارج می‌شوند، مثل زمانی هستند که پلاستیک از آب خارج می‌شود، خشک خشک. آن‌گاه تعجب می‌کنند که چه اتفاقی افتاده‌است، "آیا چیزی را جا انداخته‌ام؟ آیا سال‌های زیادی را هدر کرده‌ام؟". افرادی هم وجود د ارند که ذهنی مانند اسفنج دارند. آنها می‌آیند و در یک همکاری می‌توانند قلب خود را پر از الهام کرده و از آن به طور سازنده و مثبت استفاده کنند. در این بین، همه درجات دیگر، از پارچه تا چوب، با ظرفیت‌های مختلف برای نگهداری آب وجود دارند. با این وجود می‌توان ذهن انسان را متخلخل‌تر کرد تا آب وارد آن شود.

توانایی لبخند زدن و رها کردن عصبانیت، بخشش است. زمانی‌که شما عصبانیت خود را رها کنید، فرد مقابل نیز عصبانیتش را رها می‌کند، این قدرت بخشش است. تنها سه چیز در زندگی وجود دارد: حواس ( برقرارکننده ارتباط با دنیای بیرون)، ذهن (برقرارکننده ارتباط با دنیای روانی)، و روح (برقرارکننده ارتباط با دنیای معنوی).

همان‌طور که ذهن را می‌توان به شکل افکار، تمایلات، تنفر و .. تجربه کنید، روح را نیز می‌توانید موقع ابراز عطوفت، سخاوت و شادی و رضایت تجربه کرد. در لحظاتی‌که حالات مثبت بر شرایط منفی ذهن غلبه می‌کنند، و در زمانی‌که در یک موقعیت استرس‌زا قادر به آرامش و لذت بردن هستید، آن تجربه روح است. تجربه ذهن نیست چرا که ذهن در ذات واقعی خود توان بیان خوبی را ندارد.